Sterntagebücher.

This started out as a bunch of gags that must've been fresh as heck back then but we've seen redone to death since. But as it went on it became very thought-provoking and nuanced. A treat. The twenty-first voyage was especially sublime.

Лёгкая і з большага прыемная для чытаньня кніга. Месцамі сапраўды смешна. Дадатак 1996 года напрыканцы кнігі вельмі адрозны, адчуваецца, што напісаны ён ужо зусім іншым Лемам, без неверагоднай лёгкасьці асноўнага тэксту 60-х гадоў. Але ён ня надта вялікі, каб сапсаваць уражаньні ад кнігі.